"Człowiek z darowanym sercem pomaga innym"

"Interwencja Leopolda Żurowskiego u Prezesa Sądu Rejonowego w Jędrzejowie"

Inż. Leopold Zurowski Wodzisław, 21.12.2011 r.

28 – 330 Wodzisław

ul. Partyzantów 6

Prezes

Sądu Rejonowego

w Jędrzejowie

28 – 300 Jędrzejów

ul. 11 - go Listopada 74

W związku z posiedzeniem w sprawie II Ko 1613/11, w którym miałem za-szczyt uczestniczyć 19 grudnia 2011 r. jako mąż zaufania Pana Andrzeja Dziąby Prezesa Ruchu Społecznego „Nowa Polska”, pomagającego i wspierającego osoby poszkodowane, pozbawione środków utrzymania przez instytucje publiczne, prześladowane, dyskryminowane i represjonowane przez wymiar sprawiedliwości i organy ścigania, wyrażam moje zaniepokojenie oraz oburzenie za-chowaniem sędziego przewodniczącego posiedzeniu w tym dniu.

Po moich doświadczeniach między innymi w 25 sprawach sądowych i prokura-torskich, zmaganiem się ze zorganizowaną przestępczością w okresie od początku tzw. transformacji ustrojowej byłem ciekawy, czy w tej mierze coś się istotnie zmieniło i na ile można w Polsce spo-dziewać się przestrzegania, stosowania i egzekwowania prawa przez instytucje do tego wyznaczone i upoważnione, a wśród nich sądy? Większość moich spraw jest na różnych etapach postępowania i nie stać mnie na korzystanie z płatnej pomocy prawnej, a występując jako mąż zaufania Andrzeja Dziąby, chciałem służyć mu nie tylko moim doświadczeniem i autorytetem, ale spodziewałem się, że obserwacje z posiedzenia 19 grudnia 2011 r., pozwolą mi również na rozwiązanie części moich pro-blemów. Niestety bardzo się zawiodłem. Jest gorzej aktualnie niż kilkanaście lat temu, a zachowanie młodego sędziego, który wyprosił mnie z sali sądowej, nie podając podstawy prawnej, czującego się bardzo pewnie, nie okazując należnego szacunku dla mojego wieku i dokonań w trakcie prawie 70 lat mego życia, zasługuje na zainteresowanie jego przełożonych, wyciagnięcia z tego wniosków oraz stosownych konsekwencji. Sędzia zachowywał się w sposób nonszalancki i arogancki, jakby był panem i właścicielem sądu, okazując mi pogardę.

Mając na względzie mój ciężki stan zdrowia po dokonanej 22 lata temu trans-plantacji serca, po kilku pobytach w okresie minionego półrocza w sześciu szpitalach specjalistycz-nych, Pan Andrzej Dziąba poprosił mnie, abym opuścił salę sądową. Uczestnicząc wraz z innymi członkami Ruchu Społecznego „Nowa Polska”, którego jestem koordynatorem w woj. świętokrzy-skim, w licznych sprawach sądowych w Polsce, rzadko nam się zdarza, aby bez wyłączenia jawno-ści, wymagano od nas opuszczenia sali sądowej. Dla dobra sprawy opuściłem sale sądową.

Jednakże po kilkunastu minutach Pan Andrzej Dziąba wyszedł na korytarz i po-prosił mnie, abym wrócił. Musiało się widocznie coś wydarzyć, że tak gwałtownie zareagował czło-wiek, który z natury jest bardzo spokojny, uczynny i koleżeński. Wszedłem więc ponownie do sali sądowej. Młody sędzia nie zamierzał jednak ustąpić twierdząc, że on tu rządzi, co wywołało moje głębokie wewnętrzne oburzenie, gdyż to również z moich podatków jest on utrzymywany, a ja nie jestem jego pracobiorcą, niewolnikiem, a tym bardziej ulicznym śmieciem, a tak się poczułem. Po-nownie jednak wyszedłem, zachowując spokój i opanowanie. Zostawiłem jednak otwarte drzwi do sali sądowej, aby monitorować dalszy przebieg posiedzenia i powody tak gwałtownej reakcji Pana Andrzeja Dziąby.

Śledzenie trwającego dalej postępowania dostarczyło mi następujących spo-strzeżeń: sędzia często przerywał Panu Andrzejowie Dziąbie w trakcie jego wystąpień, kiedy odpo-wiadał na pytania, wygłaszał tezy i je uzasadniał. Kiedy Pan Andrzej Dziąba zgłosił wniosek o wy-znaczenie pełnomocnika z urzędu, sędzia wykazał stanowczą dezaprobatę. Kiedy Pan Andrzej Dzi-ąba uzasadniał wniosek o powołanie pełnomocnika z urzędu, sędzia mu przerywał, zadawał pytania, a uwagę o nie protokółowaniu jego wystąpienia zignorował szyderczym śmiechem. Dopiero, kiedy sędzia usłyszał wniosek o jego wyłączenie oraz wyłączenie pozostałych sędziów Sądu Rejonowego w Jędrzejowie, nieco ucichł i wyraźnie się uspokoił. Nawet nie wymagał, aby Pan Andrzej Dziąba podał nazwiska pozostałych sędziów tegoż sądu, gdyż uznał, że ich nazwiska są znane. Po ogłosze-niu, że wniosek o wyłączenie go oraz pozostałych sędziów Sądu Rejonowego w Jędrzejowie kieruje do Przewodniczącego II Wydziału Karnego, zakończył posiedzenie. Pan Andrzej Dziąba złożył obecnym w sali sądowej pracownikom życzenia świąteczne oraz noworoczne i opuścił salę sądową.

Na podstawie moich doświadczeń, o których lakonicznie wspominałem, wspól-nych doświadczeń z działalności Ruchu Społecznego „Nowa Polska” oraz ostatniej obecności 19 grudnia 2011 r. w Sądzie Rejonowym w Jędrzejowie stwierdzam, że w Polsce prawo znajduje się w głębokim konflikcie ze sprawiedliwością. Ten istotny fragment wypowiedzi Mahatmy Gandhiego nasuwa analogie do jego ofiarnej walki z kolonializmem angielskim i upoważnia do wypowiedzenia posłuszeństwa zinstytucjonalizowanemu bezprawiu i niesprawiedliwości realizowanym za pośrednic-twem instytucji publicznych w Polsce, a wśród nich odpowiedzialnych za praworządność i bezpie-czeństwo obywateli. Zwracam uwagę młodemu sędziemu i jego przełożonym, że tolerowanie takich zachowań nie leży w interesie nie tylko jednostek, które są prześladowane, a wśród nich Pana An-drzeja Dziąby, ale też w szeroko pojętym interesie społecznym oraz Państwa i Narodu.

W związku ze zbliżającymi się Świętami Bożego Narodzenia oraz Nowego Ro-ku życzę pogłębienia refleksji nad przedstawionymi przeze mnie problemami.

Z poważaniem

Leopold Żurowski

"Interwencja Leopolda Żurowskiego u Prezesa Sądu Rejonowego w Częstochowie"

Inż. Leopold Zurowski Wodzisław, 27.12.2011 r.

28 – 330 Wodzisław

ul. Partyzantów 6

Prezes

Sądu Rejonowego

w Częstochowie

42 – 200 Częstochowa

ul. Dąbrowskiego 23/35

W związku z wydarzeniami, które miały miejsce 20 grudnia 2011 r. podczas wi-zyty w IV Wydziale Karnym Sądu Rejonowego w Częstochowie, pragnę wyrazić moje zaniepoko-jenie i sprzeciw. Uczestniczyłem jako mąż zaufania Pana Andrzeja Dziąby Prezesa Ruchu Społecz-nego „Nowa Polska”, pomagającego i wspierającego osoby poszkodowane, pozbawione środków utrzymania przez instytucje publiczne, prześladowane, dyskryminowane i represjonowane przez wy-miar sprawiedliwości i organy ścigania, w wizycie do Sądu Rejonowego w Częstochowie. Oprócz mnie i Pana Andrzeja Dziąby był też z nami Pan Zenon Bajdas.

Po moich doświadczeniach między innymi w 25 sprawach sądowych i prokura-torskich, zmaganiem się ze zorganizowaną przestępczością w okresie od początku tzw. transformacji ustrojowej byłem ciekawy, czy w tej mierze coś się istotnie zmieniło i na ile można w Polsce spo-dziewać się przestrzegania, stosowania i egzekwowania prawa przez instytucje do tego wyznaczone i upoważnione, a wśród nich sądy? Większość moich spraw jest na różnych etapach postępowania i nie stać mnie na korzystanie z płatnej pomocy prawnej, a występując jako mąż zaufania Andrzeja Dziąby, chciałem służyć mu nie tylko moim doświadczeniem i autorytetem, ale spodziewałem się, że obserwacje z wizyty 20 grudnia 2011 r., pozwolą mi również na rozwiązanie części moich proble-mów. Niestety bardzo się zawiodłem. Jest gorzej aktualnie niż kilkanaście lat temu, a zachowanie młodego sędziego, jednocześnie przewodniczącego IV Wydziału Karnego Sądu Rejonowego w Częstochowie, który kazał nam natychmiast wyjść z sekretariatu podległego mu wydziału, zagroził wezwaniem policji sądowej, nie podając podstawy prawnej swojego żądania, czującego się bardzo pewnie, nie okazując należnego szacunku dla mojego wieku i dokonań w trakcie prawie 70 lat ży-cia, zasługuje na zainteresowanie jego przełożonych, wyciągnięcie z tego wniosków oraz konse-kwencji służbowych. Sędzia zachowywał się w sposób nonszalancki i arogancki, jakby był panem i właścicielem sądu, okazując nam lekceważenie i pogardę.

Mając na względzie mój ciężki stan zdrowia po dokonanej 22 lata temu trans-plantacji serca, po kilku pobytach w okresie minionego półrocza w sześciu szpitalach specjalistycz-nych, Pan Andrzej Dziąba przekonał mnie mnie, abym opuścił sekretariat wydziału. Nie zamierzałem tego zrobić bez jego nalegania, gdyż nie po to płacę podatki, między innymi utrzymanie sądów, aby wyrzucano mnie brutalnie z miejsca publicznego i traktowano jak pospolitego śmiecia. Uczestnicząc wraz z innymi członkami Ruchu Społecznego „Nowa Polska”, którego jestem koordynatorem w woj. świętokrzyskim, w licznych sprawach sądowych w Polsce, rzadko nam się zdarza, aby funk-cjonariusz publiczny zachował się tak skandalicznie, jak Przewodniczący IV Wydziału Karnego Są-du Rejonowego w Częstochowie Adam Synakiewicz..

Zanim opuściliśmy wszyscy dobrowolnie niegościnnego Przewodniczącego, zło-żyliśmy życzenia świąteczne i noworoczne paniom pracującym w IV Wydziale Karnym Sądu Rejo-nowego w Częstochowie, jak przystało na porządnych, uczciwych i przyzwoitych katolików, wol-nych od uprzedzeń wobec mniejszości narodowych, religijnych i światopglądowych. Pomimo to Adam Synakiewicz ponowił polecenie, aby wezwać policje sądową. Powoli szliśmy korytarzem, gdyż Pan Zenon Bajdas jest ciężko chory i bardzo wolno się porusza. Adam Synakiewicz stał na progu wydziału i odprowadzał nas wzrokiem. Zachowywał się jak oddźwierny. Doszliśmy do windy i po wejściu do niej zjechaliśmy na kondygnację umożliwiającą opuszczenie sądu. Zanim to uczynili-śmy, zauważyliśmy dwóch policjantów, którzy najwyraźniej nas szukali. Wyszliśmy z sądu spokojnie i bez pospiechu.

Na podstawie moich doświadczeń, o których lakonicznie wspominałem, wspól-nych doświadczeń z działalności Ruchu Społecznego „Nowa Polska” oraz obecności 20 grudnia 2011 r. w IV Wydziale Karnym Sądu Rejonowego w Częstochowie stwierdzam, że w Polsce pra-wo znajduje się w głębokim konflikcie ze sprawiedliwością. Ten istotny fragment wypowiedzi Ma-hatmy Gandhiego nasuwa analogie do jego ofiarnej walki z kolonializmem angielskim i upoważnia do wypowiedzenia posłuszeństwa zinstytucjonalizowanemu bezprawiu i niesprawiedliwości realizowa-nym za pośrednictwem instytucji publicznych w Polsce, a wśród nich odpowiedzialnych za prawo-rządność i bezpieczeństwo obywateli. Zwracam uwagę młodemu sędziemu i jego przełożonym, że tolerowanie takich zachowań nie leży w interesie nie tylko jednostek, które są prześladowane, a wśród nich Pana Andrzeja Dziąby, ale też w szeroko pojętym interesie społecznym oraz Państwa i Narodu.

W związku ze zbliżającym się Nowym Rokiem życzę pogłębienia refleksji nad przedstawionymi przeze mnie problemami.

Z poważaniem

Leopold Żurowski

Szkoda

Szkoda, że nie mogę - w uznaniu postawy pana Leopolda Żurawskiego - nagrodzić tego tekstu większa ilością gwiazdek, niż pięć.

pozdrawiam obu Panów

@Rebeliantka

Dziękuję Pani serdecznie. W weekend ukaże się jak dotąd najważniejszy mój post. Pozdrawiam.

2012-01-04 16:06:33, Administrator, administracyjna blokada komentarza: brak informacji

Lista poparcia APELU "RUCHU POGODNYCH SERC"

Popieram APEL "RUCHU POGODNYCH SERC" o powołanie międzynarodowej i międzyresortowej komisji celem wyjaśnienia wszystkich okoliczności tragedii represjonowania, dyskryminacji i nierównego traktowania przez instytucje publiczne Polaków po transplantacji narządów na przykładzie zebranych dowodów między innymi w dwudziestu pięciu sprawach sądowych przez jednego z najdłużej żyjących w Polsce (22lata) po transplantacji serca Leopolda Żurowskiego z Piotrkowa Trybunalskiego zamieszkałego przy ulicy Belzackiej 80/88 bl.17 m. 95 97-300 Piotrków Tryb. Tel. 530-392-688 e-mail leopold.zurowski@wp.pl oraz rs-nowapolska@wp.pl

LP IMIĘ I NAZWISKO PESEL ADRES PODPIS

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

"Człowiek z darowanym sercem pomaga innym"

http://nowapolska.nowyekran.pl/post/45811,czlowiek-z-darowanym-sercem-pomaga-innym